Umocnienia w Stolarzowicach powsta³y w pobli¿u ówczesnej granicy polsko - niemieckiej, nieopodal przej¶cia granicznego. By³y to kolejne fortyfikacje zabezpieczaj±ce nasadê "klina bytomskiego", przed niespodziewanym, polskim atakiem wyprowadzonym z Radzionkowa szos± na Zabrze (obecna ul. Suchogórska), b±d¼ te¿ z Tarnowskich Gór na Bytom ul. ¯o³niersk±. W 1939 roku rozpoczêto budowê conajmniej trzech obiektów, jednak¿e tylko schron oznaczony "1" na mapie osi±gn±³ wzglêdnie zaawansowany etap. Pozosta³e dwa (3 i 4) zosta³y rozebrane w latach piêædziesi±tych. W 1943, na pobliskim wzniesieniu przy obecnej ulicy Ptakowickiej, stacjonowa³a bateria artylerii przeciwlotniczej, po której pozosta³y resztki stanowisk ogniowych i baraków koszarowych.

Jest to klasyczny, górno¶l±ski wariant schronu dla armaty p.panc i ckm. Powsta³ w wersji "b", czyli bez kopu³y pancernej, za to z wysuwanym peryskopem. Od innych obiektów odró¿nia go orylion os³aniaj±cy wej¶cie zagiêty pod k±tem 45° oraz nietypowo obni¿ony strop w izbie bojowej paka. Uzbrojenie mia³a stanowiæ armata przeciwpancerna oraz 3 ckm umieszczone w dwóch strzelnicach ¶ciennych. Obiekt jest jednym z najmniej zaawansowanych w budowie "bunkrów" na Pozycji Górno¶l±skiej. Miêdzy innymi nie wykonano wylewki pod³ogowej. Schron zachowany w nienajlepszym stanie. Niedro¿ny drena¿ powoduje sta³e utrzymywanie siê w nim kilkunastocentymetrowej warstwy wody. Obecnie s³u¿y jako sk³ad "odzyskanych" materia³ów budowlanych, które zagracaj± go w znacznym stopniu. Schron znajduje siê na prywatnej posesji, tak wiêc zwiedzanie mo¿e byæ utrudnione.

Nieopodal stanowisk artylerii przeciwlotniczej w okolicach 1944 roku Niemcy wykonali betonowy fundament pod stacjê radiolokacyjn± "WURZBURG-RISE", która mia³a kierowaæ ogniem baterii. Samego radaru jednak nigdy nie zamontowano, brak bowiem kotew monta¿owych; istniej± jedynie otwory do ich zabetonowania.